domingo, 24 de marzo de 2013

Reseña de la exposición "Encontros 8 de Marzo - Muller Arte e Creatividade".


Parece que a lo largo de la Historia del Arte las mujeres han estado ausentes u ocultas, sin embargo lejos de lo que nos quieren hacer creer eso no ha sido así. Si nos remontamos a la Prehistoria, esa diosa de la fertilidad y madre de la naturaleza que ya representaban era mujer. Pero las mujeres no solo fueron musas, sino también fueron artistas. En la Edad Media, muchas miniaturas de diversos manuscritos fueron realizadas por mujeres, por aquellas monjas en los monasterios que tenían acceso a la educación. O si nos adentramos en el Renacimiento, varias mujeres de buena posición eran artistas. En nuestros días, las mujeres pertenecientes al Arte Actual, continúan siendo creadoras y en muchas ocasiones musas de sí mismas.

La exposición que podemos contemplar en el Centro Cultural Marcos Valcárcel nos enseña las obras de diversas artistas, mujeres artistas, casi todas ellas gallegas. La temática principal de esta muestra es la Desnudez en la Mujer Madura, tema tratado por un grupo de fotógrafas. Por otra parte en la exposición también se pueden apreciar otro tipo de manifestaciones artísticas como pintura, ilustración, escultura o instalaciones desde una óptica totalmente femenina y de mujer.

En cuanto al tema central, la Desnudez en la Mujer Madura, las fotógrafas que se encargaron de representarnos su particular visión sobre este tema son: Natalia Figueiras, Mercé, Flora Fernández, Socorro Balvis, Alba Rubín, Ana Iglesias, Rosa Villar Pumar, Iolanda Rodríguez, Carlota Cubelos, Cora González, Gloria Pedrouzo y Ana Skette. Se trata pues de mostrar como las mujeres ya en una edad entre los 40 y los 50 años continúan gustando de sí mismas, pero con una seguridad que anteriormente la juventud no les permitía. Son mujeres fuertes, con carisma, arrolladoras y seductoras. Les gusta sentirse a estas mujeres guapas por fuera, pero también son hermosas por dentro y con un gran potencial en su vida privada. Algunas de las fotografías muestran mujeres seductoras, otras en situaciones tiernas, pero sobre todo nos reflejan a personas del común como todos nosotros.

La Critica a lo Social  también es importante en esta muestra de la mano de las artistas: Lara Garcia, Iria Prol, Tareixa Taboada, Beatriz Carracedo, Lúa Louro “Orballa” y Violetta Sigurdson. Son estas unas artistas comprometidas y preocupadas por la situación que está pasando nuestra sociedad, que consideran que además de una crisis económica estamos viviendo sobre todo una crisis mental y una crisis de valores. Las críticas que ellas realizan son por ejemplo a la televisión y a los medios de comunicación como una caja tonta que nos quiere llevar a todos por el mismo camino, un camino de circo, de no pensar y de mediocridad. La frivolidad, lo superficial y lo artificial de nuestra sociedad es otra de las críticas que aquí se realizan o también esa inmovilidad y aceptación de todo lo establecido sin molestarse los ciudadanos en ver y ser reflexivos.
Quizá los más duros juicios son: la crítica al cáncer que está padeciendo un número elevado de nuestra población y el duelo que padecen sus familias,  y la crítica que nos habla de que como los peces se devoran unos a otros siendo de la misma especie, eso mismo hacemos los humanos unos con otros, sin piedad, sin moral y sin importarnos nada más que alimentar nuestro propio egoísmo.

Sobre la técnica de la pintura propiamente dicha y en especial el empleo del oleo y el acrílico tenemos a las artistas: Gema Pérez, Asun Adá, Luchy Polo, Esther Rodríguez y Elena Nieto. Estas mujeres nos dan sus visiones del mundo, del entorno que nos rodeada. Podemos contemplar por un lado desde paisajes marinos a montañosos, viendo como es la naturaleza y la madre tierra desde la óptica de estas mujeres. Por otro lado de la mano de estas artistas contamos con recreaciones abstractas o mándalas configurando pequeños microuniversos. Resaltar entre ellas a Gema Pérez por su potencial como retratista influenciada por Sorolla. Expone aquí un retrato hecho a otra de las artistas, de Carla Cubelos.

En cuando al Arte tratando al Arte mismamente tenemos a dos de las mujeres más jóvenes del colectivo, a Iris Blanco y a Leticia Rodríguez. Iris nos muestra con una escultura de reducidas dimensiones y cuidada elaboración una celebración de la creación, del acto creativo y productor artístico. Por su parte Leticia realiza una obra también muy minuciosa y detallista, una interpretación surrealista de la tabla periódica. Se conjuga en esta obra la dualidad entre el arte y la ciencia, la perspectiva, la armonía y el orden que podemos encontrar tanto en un panal de abejas, como en una vidriera gótica o en las semillas de una planta.

Esta exposición trata de ser una pequeña muestra del trabajo de algunas de las mujeres artistas de la geografía gallega. Son obras hechas por mujeres pero no solo para mujeres, sino para todos los públicos y el disfrute de todo el que se acerque a contemplar este espacio lleno de luz y creatividad. 


Diana Martínez Castro
Historiadora del Arte

viernes, 22 de marzo de 2013

21 de marzo- DIA MUNDIAL DO SÍNDROME DE DOWN

Hai anos, xa non lembro cantos, o traballo levoume a coñecer sen pretendelo, ós membros dunha Asociación que comenzaba un proxecto en Ourense, adicado ás persoas con Síndrome de Down.
Polo que fora, deseguida xurdiu entre nós unha química especial e unha relación intensa que co tempo tense ido fortalecendo e asentando.
Falo, de DOWN OURENSE.

Nestes anos de colaboración e axuda mutua, temos tido a oportunidade de coñecer e compartir historias incribles: luces e sombras da vida mesma de tódolos días que non entende de diferencias emocionais nin sociais. Os rapaces que daquela gateaban polo chan, agora xa corren polas rúas cunha autonomía impensable hai anos, nos que as atencións ás persoas con SD, eran case inexistentes debido en moitos casos ó descoñecemento, á falla de recursos ou á vergoña.

O plantexamento actual, non pode seguir mantendo ideas trasnoitadas respecto á socialización das persoas, teñan o que teñan, e sexan o como sexan. Négome en rotundo a seguir pensando que as ideas que enxuizan ás persoas en base ás súas diferenzas, deben prevalecer sobre  outras: integradoras e plurais, por mais que as primeiras sexan ás veces maioritarias.

Esta imaxe que vedes arriba, está feita onte, na rúa do Paseo; o carón dunha mesa que pretendía divulgar e concienciar á cidade sobre a necesidade de coñecer a labor da Asociación, e a importancia da súa existencia... porque ¿alguén pensa aínda, que estamos libres de que nos pase mañá a nós?
A estas mulleres que vedes,  díxenlles onte -bromeando- que... non son Anxos de Victoria Secret... (nin falta que lles fai), son persoas vidas reais: nais, amigas, traballadoras, guerreiras urbanas e fantásticas mulleres. Persoas que se erguen da cama cada mañán, sabendo que o seu camiño é un pouco mais costa arriba que o de outros, pero que -de todos xeitos-  cálzanse as botas de escalar montañas e saen á rúa dispostas a convertir a cidade na alfombra sobre a que podan camiñar os seus fillos, e os fillos das demais. Así que por esa inifinita capacidade de traballo, polo optimismo co que nos agasallades, e por ese sorriso permanente, lembrade: ¡Só o cariño que vos temos, é equiparable ao respeto que merecedes!


Mara Prieto,
Presidenta da Asociación Down Ourense, é nai de Rocío, unha adolescente con Síndrome de Down. 
Tamén é nai de acollida de outras duas nenas.

A xente como ela, realmente axúdanos a poñer en perspectiva a importancia de moitas outras cousas que nos rodean, absolutamente frívolas ás que lle dedicamos moito máis tempo e enerxía do probablemente necesario.


Sonia González, (esquerda), 
e nai de dúas nenas: Nerea,de 13 anos e Aldara, de 22 meses.

Aldara ten SD.

(a compañeira do cabelo  rizado chámase Silvia, é psicóloga da Asociación e amiga de todos os que formamos parte dalgunha maneira do seu dia a dia)
 
POESIA DE NERE A SU HERMANA : Tengo miedo, miedo a mirar, miedo a despertar, miedo a no poder verte más. Porque tú eres mi lucero la luz que alumbra mi camino, porque me siento bien contigo y al verte sonreír soy capaz de soñar.
Eres mi alegría y mi felicidad, la niña que me guía con su humildad, la personita a la que siempre quise y querré, jamás de ti me alejaré.
Porque eres la personita a la que nueve meses esperé, a quien ahora amo y amaré.
Quiero que crezcas y puedas volar, hasta donde tu corazón te pueda llevar.
Porque es más horrible no poderte expresar, no poder gritar, que eres feliz, que todo te da igual, que eres la mejor enseñando a los demás, que da igual como seas, o que tengas una "enfermedad"; porque aún teniendo Sindrome de Down, sabes amar y respetar.
Y lo más importante: Te sabes valorar.
Te quiero por eso y por mucho más, porque cada día me haces pensar que los obstáculos se pueden superar, que da igual lo que se te ponga por delante, porque solo se supera si te sabes apreciar, Y EN TI MISMA SABES CONFIAR.



Belén Conde; 38 anos.
Nai de dúas fillas:Aixa de 11 anos, e Shaila de 5.

Unha das dúas ten SD.

Coñecina de pequena, con só 18 meses, sentadiña no chan no Auditorio, cunha coleta  na parte de arriba da cabeza, mentras esperaba o seu turno para desfilar na pasarela Oh!Ourense. 

Unha familia que empezaron sendo usuarios da asociación, e hoxe son amigos achegados.


 


Podería contarvos mil cousas, emocións compartidas, alegrías e tristuras que xa forman parte do equipaxe emocional da miña vida; pero dalgunha maneira esa intimidade que existe entre nós, impídeme expresar o que sinto coa intensa claridade coa que o penso.

 Convídovos a ler, si queredes, o artigo da revista X-PROJECT que me publicaron  onte co gallo da celebración do Día Mundial do Síndrome de Down

E invito a todas as persoas que queiran solidarizarse connosco... a difundir, compartir, promover e participar activamente das actividades que se organizan.





domingo, 17 de marzo de 2013

Noticia sobre a exposición en PAC

Enlace da noticia publica en PAC (Plataforma de Arte Contemporáneo) sobre a nosa exposición: "Encontros 8 de Marzo - Muller, arte e creatividade".
 
 
 

viernes, 15 de marzo de 2013

CONVOCATORIA: III Concurso de Fotografía: “Cidadanía Inclusiva: Pobreza e Exclusión Social en Galicia


...Ola de novo Violetas..

¿Que vos parece botarlle unha ollada a esta convocatoria que facemos pública hoxe?

La presentación de trabajosos está abierta hasta el 15 de mayo

La Rede contra a Pobreza, EAPN-Galicia convoca el III Concurso de Fotografía bajo el lema “Cidadanía Inclusiva: Pobreza e Exclusión Social en Galicia”. Está dirigido a personas que participan en programas sociles y otros fotógrafos aficionados.
El concurso apuesta por la imagen fotográfica como motor de inclusión social que nos ayuda a hacer visibles situaciones de exclusión social ante el conjunto de la sociedad y pone, a disposición de las personas en situación o riesgo de exclusión social, un medio de expresión propio. Todo ello para que los poderes públicos dirijan su atención hacia los colectivos más vulnerables, situando a las personas en el primer plano de la agenda política.
Las fotografías presentadas al concurso deberán estar relacionadas con la temática “La Pobreza y la Exclusión Social en Galicia” y podrán reflejar aquellos aspectos que manifiesten, de cualquier modo, la pobreza y la exclusión social en nuestra comunidad autónoma.

El 15 de mayo finaliza el plazo para la recepción de los trabajos. Se concederán dos premios a las mejores imágenes y, una selección de las que reúnan mayor calidad o interes formarán parte de la “III Exposición de Fotografía Prioridad 1: Pobreza y Exclusión Social”
Descarga las bases completas (pdf) y accede a la ficha de inscripción (word) en "descargar"


miércoles, 13 de marzo de 2013

CONVOCATORIA PREMIO REVELA 2013



Bos días Violetas,

Acabo de saber que está aberto o prazo de presentación para optar ó  PREMIO REVELA 2013, que repartirá  50.000 euros en 3 proxectos de Intervención Social seleccionados en base a reportaxes fotográficos.

Queda pouco tempo, porque remata o prazo o día 18 deste mes, pero... aínda estamos a tempo.
As que teñades interese en participar, ou polo menos queirades saber de que vai esta iniciativa, de cara a convocatorias vindeiras... aquí tendes toda a información e as bases...



domingo, 10 de marzo de 2013

Sobre os AVISOS

Como todas andamos con pouco tempo, e temos que economizar o que hai, penso que é boa idea linkar directamente as notificacións das cousas mais urxentes, ou que estén supeditadas a plazo dende a páxina principal.

Está claro que moitas veces non haberá nada que vencellar co post it... e nese caso, o icono da páxina principal sería este:  



Pola contra, se tivesemos algo importante que comunicar, ademais do post oportuno na páxina principal, faríamos un enlace directamente dende a portada ó post concreto... avisando da existencia desto cun icono así:

Evidentemente neste caso, ó entrar nel, lévanos directamente á información.

¿Que vos parece?